تأمین مالی زنجیره اعتباری بر گردش اعتبار میان بازیگران زنجیره تأمین تمرکز دارد؛ به این معنا که نقدینگی از طریق ابزارهای اعتباری مانند «اوراق گام»، «برات الکترونیکی» و «اعتبار دیجیتال تجاری» میان خریدار، بانک و تأمین‌کننده جریان می‌یابد. در این مدل، ارزش‌گذاری مبتنی بر عملکرد گذشته و رتبه اعتباری بنگاه‌ها صورت می‌گیرد، نه وثیقه فیزیکی. این سازوکار سبب می‌شود تا بنگاه‌های کوچک و متوسط نیز با تکیه بر اعتبار تجاری خود به منابع مالی دسترسی داشته باشند و پیوستگی زنجیره تولید حفظ شود.
این نوع تأمین مالی بر محور سرمایه‌گذاری مستقیم و ساختاری در اجزای زنجیره تأمین استوار است. شرکت‌های بزرگ یا سرمایه‌گذاران نهادی با تزریق سرمایه به بخش‌های حیاتی زنجیره (مانند خرید تجهیزات، توسعه ظرفیت تولید یا ذخایر مواد اولیه)، پایداری و کیفیت جریان عرضه را تضمین می‌کنند. تفاوت اصلی این مدل با زنجیره اعتباری در تأکید بر مالکیت و مشارکت سرمایه‌ای به‌جای تأمین اعتبار موقت است؛ بنابراین ابزاری مناسب برای طرح‌های زیرساختی، صنایع مادر و پروژه‌های بلندمدت محسوب می‌شود.
تأمین مالی زنجیره هوشمند مرحله پیشرفته‌ای از تحول دیجیتال در SCF است که به‌کمک فناوری‌هایی مانند هوش مصنوعی، بلاک‌چین و تحلیل کلان‌داده اجرا می‌شود. در این مدل، ارزیابی ریسک، تصمیم‌گیری اعتباری و پایش جریان کالا و پول به‌صورت لحظه‌ای و الگوریتمی انجام می‌گیرد. نتیجه این تحول، ایجاد زنجیره‌ای شفاف، سریع و مقاوم در برابر نوسانات اقتصادی است. مدل هوشمند نه‌تنها امکان شخصی‌سازی اعتبار را فراهم می‌سازد، بلکه زمینه شکل‌گیری حکمرانی داده‌محور در تأمین مالی زنجیره را تقویت می‌کند.