زنجیره تأمین کشاورزی ایران از گستره‌ای متنوع از تولیدکنندگان، صنایع تبدیلی و فعالان تجاری تشکیل شده که همگی نیازمند جریان مالی پایدار و هوشمند هستند. استفاده از ابزارهای تأمین مالی زنجیره‌ای مانند اوراق گام، برات الکترونیکی و فاکتورینگ معکوس، می‌تواند شکاف نقدینگی میان حلقه‌های زنجیره را کاهش داده و گردش سرمایه را تسهیل کند. این رویکرد در زیرزنجیره‌های ماکیان و آبزیان اهمیت دوچندان دارد؛ جایی که پویایی چرخه تولید و عرضه به تأمین مستمر نهاده‌ها و سرمایه در گردش وابسته است. با اتکا بر زیرساخت‌های دیجیتال و داده‌های مالی یکپارچه، تأمین مالی زنجیره‌ای در بخش کشاورزی موجب افزایش شفافیت، بهینه‌سازی منابع و دستیابی به رشد پایدار و رقابت‌پذیر در بازار داخلی و صادراتی می‌شود.